Zaktualizowane instrukcje Ministerstwa Rodziny i Polityki Społecznej dotyczące bezpiecznego świadczenia pomocy osobom dotkniętym przemocą w rodzinie

Aktualna sytuacja wymusza zmianę sposobu i form udzielanej pomocy. W celu realizacji działań związanych z przeciwdziałaniem przemocy w rodzinie, obecnie, szczególnie ważna jest możliwość wykorzystania zdalnych kanałów komunikacji głosowej, tekstowej i wideo, np.: rozmów telefonicznych, wideo-połączeń telefonicznych, wideokonferencji, korespondencji elektronicznej, itp. Ważne, aby poradnictwo specjalistyczne, pomimo braku możliwości kontaktu osobistego było świadczone w nieprzerwany sposób również w trybie zdalnym.

Pamiętajmy, ze w przypadku podejrzenia eskalacji przemocy należy zgłaszać Policji, która jest zobowiązana do podejmowania interwencji i reagowania na sytuacje stosowania przemocy w rodzinie.

W celu zwiększenia bezpieczeństwa zdrowotnego osób realizujących zadania związane
z procedurą „Niebieskie Karty”, osób i rodzin doświadczających przemocy, oraz
pracowników socjalnych, którzy pracują z rodzinami, przejawiającymi problemy
opiekuńczo-wychowawcze, wskazane jest utrzymanie i bezwzględne przestrzeganie
wzmożonego reżimu sanitarnego.
1. W aktualnej sytuacji epidemicznej, szczególnie istotne jest, aby osoby doznające przemocy
mogły liczyć na wsparcie lokalnych służb i instytucji, które na co dzień zajmują się
problematyką przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Dlatego też ważne jest bieżące
monitorowanie sytuacji rodzin objętych procedurą „Niebieskie Karty” oraz bieżące
utrzymywanie kontaktów z osobą dotkniętą przemocą w rodzinie, a także osobą stosującą
przemoc w rodzinie.
2. Konieczność absolutnej ochrony i bezwzględnego bieżącego monitorowania dotyczy
sytuacji tych rodzin, w których została wszczęta procedura „Niebieskie Karty” – zwłaszcza
w odniesieniu do dzieci doświadczających przemocy.
3. W zakresie organizacji Zespołów Interdyscyplinarnych/Grup Roboczych zaleca się:
a) Posiedzenia zespołu interdyscyplinarnego organizować zgodnie z art. 9a ust. 7 ustawy
z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, to jest w zależności
od potrzeb, jednak nie rzadziej niż raz na trzy miesiące;
 zadania zespołu interdyscyplinarnego wykonywać za pomocą zdalnych środków
komunikacji z wykorzystaniem różnych kanałów komunikacji głosowej,
tekstowej i wideo (np.: rozmowy telefoniczne, e-maile, wideo konferencje);
 w przypadku zorganizowania posiedzenia zespołu interdyscyplinarnego w sposób
tradycyjny, bezwzględnie stosować podstawowe zasady reżimu sanitarnego
i zasady dotyczące zapobiegania rozprzestrzeniania się wirusa COVID-19
(m.in.: poprzez: ograniczenie czasu trwania spotkania do niezbędnego minimum,
zachowanie co najmniej 2 m dystansu pomiędzy członkami ZI, unikanie
niepotrzebnych zgromadzeń w pomieszczeniach i ciągach komunikacyjnych,
zdezynfekowanie i umycie rąk, korzystanie z maseczek lub przyłbic, zapewnienie
swobodnego przepływu powietrza, zapewnienie dezynfekcji sprzętów i urządzeń
biurowych przed, jak i po zakończeniu spotkania oraz częste wietrzenie
pomieszczenia, w którym odbywa się posiedzenie ZI;
 zgłoszenia o przypadkach wystąpienia przemocy w rodzinie przyjmować, o ile
jest to możliwe, z wykorzystaniem różnych kanałów komunikacji głosowej,
tekstowej, wideo (np.: w formie telefonicznej, e-mailowej lub wideo połączenia);
 w przypadku przyjęcia zgłoszenia przez przedstawicieli: jednostek
organizacyjnych pomocy społecznej, gminnych komisji rozwiązywania
problemów alkoholowych, oświaty i ochrony zdrowia, informację przekazać
do Policji i ustalić dalszy tok postępowania;
 działalność zespołu interdyscyplinarnego ograniczyć do wykonywania
niezbędnych zadań wynikających z ustawy (poprzez, m. in.: powoływanie grup
roboczych, podejmowanie działań w środowisku zagrożonym przemocą
w rodzinie mających na celu przeciwdziałanie temu zjawisku, inicjowanie
interwencji w środowisku dotkniętym przemocą w rodzinie, rozpowszechnianie
informacji o instytucjach, osobach i możliwościach udzielenia pomocy
w środowisku lokalnym, inicjowanie działań w stosunku do osób stosujących
przemoc w rodzinie);
 działania i prace na rzecz rodzin dotkniętych przemocą prowadzić w oparciu
o czynności i oddziaływania podejmowane przez grupy robocze.

. W zakresie działań dedykowanych rodzinom – w szczególności dzieciom, objętym
procedurą „Niebieskie Karty” zaleca się:
 monitorowanie sytuacji rodziny w sposób zapewniający bezpieczeństwo sanitarne
zarówno przedstawicielom służb realizującym procedurę „Niebieskie Karty”,
jak i osobom i rodzinom doświadczającym przemocy;
 jeżeli nie jest to sytuacja szczególna lub tego wymagająca, zastąpienie kontaktów
osobistych, kontaktami telefonicznymi, o ile to możliwe – przy czym z uwagi
specyfikę problemu, rozmowy należy prowadzić w sposób nie wpływający
na bezpieczeństwo osoby dotkniętej przemocą w rodzinie;
 zobowiązanie osoby dotkniętej przemocą w rodzinie i będącej w procedurze
„Niebieskie Karty” do przekazywania na bieżąco informacji o swojej sytuacji
w sposób ustalony z członkiem/członkami grupy roboczej;
 utrzymywanie, w sposób ustalony z członkiem/członkami grupy roboczej, kontaktu
z osobą, co do której istnieje podejrzenie, że stosuje przemoc w rodzinie i będącą
w procedurze „Niebieskie Karty”, w celu m.in.: motywowania do powstrzymywania
się od stosowania przemocy, jak również informowania o ewentualnych
konsekwencjach stosowania przemocy;
 objęcie szczególną ochroną i konieczność bieżącego monitorowania sytuacji rodzin,
w których została wdrożona procedura „Niebieskie Karty” w odniesieniu do dzieci
doświadczających przemocy, poprzez: systematyczne monitorowanie stanu
bezpieczeństwa dzieci, systematyczne motywowanie osób podejrzanych o stosowanie
przemocy do powstrzymywania się od zachowań przemocowych oraz informowanie
ich o konsekwencjach czynów przemocowych, utrzymywanie systematycznych
kontaktów z osobami ze środowiska dziecka, które mogą mieć wiedzę na temat stanu
jego bezpieczeństwa dziecka, (np.: nauczyciel, wychowawca, babcia, ciocia,
sąsiadka);
 w przypadkach podejrzenia eskalacji przemocy zgłaszanie Policji konieczności
podjęcia interwencji w środowisku

Pamiętajmy, że zdrowie psychiczne jest tak samo ważne jak zdrowie fizyczne.

Niepewność, niewiedza i związane z nimi poczucie zagrożenia towarzyszą większości z nas od początku pandemii koronawirusa. Wywołany przez nie stres może być bardzo silny. Jeżeli ktoś potrzebuje pomocy, powinien poprosić o nią psychologa – nawet jedna konsultacja pomaga zastanowić się, co można zrobić, by minimalizować negatywny wpływ stresu na codzienne życie i funkcjonowanie. 

Warto sięgać po pomoc !

Według danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) tytoń zabija co roku ponad 8 milionów ludzi na całym świecie. Ponad 7 milionów tych zgonów jest spowodowanych bezpośrednim paleniem tytoniu, a około 1,2 miliona biernym paleniem przez osoby niepalące. Używanie tytoniu jest groźne dla każdego, niezależnie od płci, wieku, rasy, pochodzenia kulturowego czy edukacji. Przynosi cierpienie, chorobę i śmierć. Obchody tego Dnia zwracają uwagę nie tylko na szkodliwość palenia tytoniu, ale także zachęcają palaczy do podjęcia decyzji mających na celu wyzwolenie się z uzależnienia, jakim jest nikotynizm.

Dym nikotynowy zawiera ponad 7 tys. związków chemicznych. Co najmniej 250 wśród tych substancji jest szkodliwa, a 70 ma działanie rakotwórcze (według danych ACS). Palący papierosy wdycha smołę, radioaktywny polon, nikiel, cyjanowodór, formaldehyd, amoniak oraz tlenek węgla, który tworząc z hemoglobiną kompleks zwany karboksyhemoglobiną sprawia, że krew staje się gorzej natleniona. Substancje rakotwórcze z dymu papierosowego mogą inicjować proces nowotworowy. Nałóg ten jest przyczyną ponad 80 proc. zachorowań na raka krtani i płuca, co drugi na nowotwór gardła, co trzeci jamy ustnej i przełyku, co czwarty nowotwór wątroby, co piąty rak żołądka, co drugi przypadek raka dolnych dróg moczowych i jedno na dziesięć zachorowań na raka nosa i zatok. Dym papierosowy jest także przyczyną raka jelita grubego, odbytnicy, jajnika, trzonu macicy, trzustki, raka nerki i białaczki szpikowej. Średnio blisko 35 proc. wszystkich zgonów z powodu nowotworów można przypisać paleniu tytoniu.

Palenie bierne stanowi nie mniejszy problem, ponieważ jest również rakotwórcze. Dym unoszący się z żarzącej się końcówki papierosa jest czterokrotnie bardziej toksyczny niż ten, którym zaciąga się palacz. W zadymionym pomieszczeniu osoba niepaląca wdycha trzy razy więcej tlenku węgla, ponad 10 razy więcej nitrozamin, 15 razy więcej benzenu i nawet do 70-u razy więcej amoniaku niż podczas aktywnego palenia papierosów. Bierne palenie podnosi ryzyko zachorowania na raka płuca o jedną czwartą, zwiększa także zagrożenie rakiem krtani i przełyku. Najbardziej narażone na wpływ cudzego nałogu są dzieci, których rodzice palą w domu.

Uzależnienie od tytoniu pogarsza jakość życia, powodując choroby:

• układu oddechowego (astmę, rozedmę płuc, przewlekłą obturacyjną chorobę płuc POCHP, zapalenie oskrzeli i płuc);
• układu krążenia (chorobę wieńcową, zawał serca, miażdżycę naczyń krwionośnych, nadciśnienie, choroby zakrzepowo-zatorowe w tym udar mózgu, tętniaka aorty);
• przewodu pokarmowego (wrzody żołądka, wrzody dwunastnicy);
• inne: osteoporozę, podatność na przeziębienia, alergie.

Badania przeprowadzone przez ekspertów ds. zdrowia publicznego WHO wykazały, że palacze są bardziej narażeni na ciężką chorobę z powodu COVID-19 w porównaniu z osobami niepalącymi. COVID-19 to choroba zakaźna, która atakuje przede wszystkim płuca. Palenie upośledza czynność płuc, utrudniając organizmowi walkę z koronawirusami i innymi chorobami. Tytoń jest również głównym czynnikiem ryzyka chorób niezakaźnych, takich jak choroby sercowo-naczyniowe, nowotwory, choroby układu oddechowego i cukrzyca, które narażają osoby z tymi schorzeniami na większe ryzyko wystąpienia ciężkiej choroby w przypadku COVID-19.

Rzucanie palenia to skomplikowany proces, który składa się z wielu etapów, czasami wymagających powtórzeń. Niektórzy przestają palić pod wpływem chwili, inni potrzebują głębokiego namysłu, długich przygotowań, specjalnych okoliczności, czy pomocy lekarza.

Pamiętaj rzucając palenie zyskujesz: 

• już po kilku godzinach unormuje się ciśnienie krwi oraz ilość tlenu w organizmie,
• po 24h znacznie spada ryzyko zawału sercu,
• po kilku dniach poprawi się smak i węch,
• do 9 miesięcy zajmie regeneracja układu oddechowego, w tym osłabienie kaszlu,
• po 5 latach ryzyko raka płuca spadnie o 50%,
• po 10 latach ryzyko choroby niedokrwiennej będzie takie samo jak u osób niepalących.

Pomoc w rzuceniu palenia można uzyskać w:

• Telefonicznej Poradni Pomocy Palącym 801 108 108 lub 22 211 80 15. Pracujący tam konsultanci pomogą opracować plan rzucenia palenia i będą wspierać na wszystkich jego etapach. Poradnictwo jest nieodpłatne!
• Osoby palące tytoń, które chcą rozstać się z uzależnieniem mogą skorzystać z programu profilaktyki chorób odtytoniowych (w tym POChP), który realizowany jest przez NFZ w woj. lubuskim.
  Program adresowany jest do osób powyżej 18 roku życia, które palą papierosy. Celem programu jest zmniejszenie zachorowalności na schorzenia odtytoniowe, poprawa świadomości w zakresie szkodliwości palenia oraz metod zapobiegania i leczenia uzależnienia od tytoniu oraz poprawa dostępności do specjalistycznego leczenia uzależnienia od tytoniu w szczególności dla osób obciążonych chorobami układu krążenia, układu oddechowego i nowotworowymi, a w konsekwencji zmniejszenie kosztów leczenia chorób odtytoniowych.
• Informacje jak rzucić palenie można uzyskać także na stronie: Jak rzucić palenie.

Grupy Rodzinne Al-Anon są wspólnotą krewnych i przyjaciół alkoholików. Istnieją one 
aby rozwiązywać wspólne problemy przez dzielenie się swoim doświadczeniem, siłą i nadzieją. Powstały z przekonania, że alkoholizm jest chorobą rodzinną i że zmiana nastawienia członków rodzin może przyczynić się do leczenia całych grup.  Jedynym motywem działania w Al-Anon jest niesienie pomocy rodzinom alkoholików. Realizujemy to przez praktykowanie Dwunastu Stopni, przez serdeczne przyjmowanie i dodawanie otuchy rodzinom alkoholików, oraz zrozumienie i dodawanie odwagi samemu alkoholikowi.

Wspólnota Al- Anon oferuje:

Mityng internetowy Al-Anon-  odbywa się w każdą środę o godz. 20:00 na stronie: http://www.alanon.webd.pl/emityng/index.html

Czat dla Alateen- odbywa się w każdy poniedziałek o godz. 20:00 dla młodzieży w wieku od 13 do 18 lat. http://chat-pl.alateen.net/

Mityng internetowy Al-Anon na aplikacji Skype::https://al-anon.org.pl/mityngi-polskojezyczne-internetowe/

15 października przypada Międzynarodowy Dzień Mediacji. Z okazji tego dnia i Tygodnia Mediacji Sąd Okręgowy w Zielonej Górze przygotowuje bezpłatne dyżury mediatorów. 

 Mediacja to inaczej metoda rozwiązywania sporów, w której uczestniczy bezstronny i neutralny mediator. Pomaga on stronom konfliktu we wzajemnej komunikacji, określeniu interesów i kwestii do dyskusji a także osiągnięciu wspólnie akceptowalnego konsensu. Proces ten ma charakter dobrowolny, poufny i nieformalny. Przedmiotem mediacji mogą być na przykład: spór o zapłatę, sprawy rodzinne (rozwód, separacja, ustalenie kontaktów z dzieckiem), sprawy dotyczące sporów sąsiedzkich, sprawy pracownicze, rozwiązanie lub niewykonanie umowy, czy podział majątku dorobkowego. 

Szczegóły znajdą Państwo na stronie: 

https://www.zielona-gora.so.gov.pl/?mod=40
  

Biuro Profilaktyki i Przeciwdziałania Uzależnieniom w Zielonej Górze oferuje bezpłatne dy żury specjalistów: prawnika, psychologa, specjalisty terapii uzależnień. Działają także grupy dla DDA oraz dla rodziców osób uzależnionych.

Mitingi AA i Al-Anon zostały wznowione. Grupy AA spotykają się w Zielonej Górze, ul. Drzewna 13.

Towarzystwo Rozwoju Rodziny Zaprasza na bezpłatne dyżury specjalistów.

Towarzystwo Rozwoju Rodziny
ul. Batorego 33/9, 65-735 Zielona Góra
e-mail: trr.zgora@gmail.com

Bezpłatne konsultacje z psychologiem, pedagogiem, terapeutą po umówieniu się na wizyty telefonicznie w godzinach popołudniowych.

Dyżury:

Wtorek 13.00-15.00
Ewa Pelińska – pedagog
tel: 605 035 65

Wtorek 15.00-18.00
Jolanta Danielak – psycholog
tel: 605 990 557

Środa 13.00-15.00
Jolanta Danielak – psycholog
tel: 605 990 55

Termin ustalany telefonicznie:

Ewa Szumigraj – pedagog, terapeuta
tel: 793 213 390

Mariusz Matysik (tylko w poniedziałki) – terapeuta uzależnień
tel: 608 416 391

Poradnia Młodzieżowa TRR oferuje bezpłatne dyżury specjalistów.

Zapraszamy do umówienia się telefonicznie – telefony do specjalistów poniżej. Telefon do kierownika poradni: 608 482 889

ul. Batorego 33/9, Zielona Góra
(niedaleko wiaduktu kolejowego -wejście od podwórka)

D Y Ż U R Y:

ŚRODA
15.00- 18.00  Mirosława Popowicz – psycholog (tel: 601 994 924)
15.30- 18.00  Ewa Pelińska – pedagog (tel: 605 035 652)
CZWARTEK 
9:00-10:30 Ewa Łukowska – pedagog /terapeuta rodziny (tel: 608 482 889)
PIĄTEK 
15.30- 18.00 Ewa Łukowska – pedagog /terapeuta rodziny (tel: 608 482 889)

26 czerwca przypada Międzynarodowy Dzień Zapobiegania Narkomanii został ustanowiony w 1987 r. przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych, jako Międzynarodowy Dzień Przeciwdziałania Nadużywaniu Środków Odurzających i ich Nielegalnemu Handlowi. Celem obchodów jest zwiększenie międzynarodowej współpracy na rzecz zwalczania i zapobiegania narkomanii, a także uświadamianie konieczności leczenia z uzależnienia od narkotyków. Święto jest również okazją do pokazania osobom uzależnionym, że mają szansę na powrót do życia społecznego, a zjawisko narkomanii jest problemem dotykającym ludzi na całym świecie.

Tematem Międzynarodowego Dnia Zapobiegania Narkomanii 2020 jest: „Lepsza wiedza dla lepszej opieki”.

Narkotyk, substancja psychoaktywna, środek odurzający, używka – to określenia o podobnym znaczeniu stosowane wymiennie w języku potocznym. W medycynie, psychologii aktualnie obowiązującym nazewnictwem jest substancja psychoaktywna.

Narkotyki charakteryzują się możliwością wywoływania stanu przyzwyczajenia, a nawet przymusu ich dalszego stosowania. Sięganie po narkotyki, nawet w sposób okazjonalny, wiąże się z poważnym ryzykiem zdrowotnym. Ryzyko uzależnienia dotyczy wszystkich narkotyków. Zanim jednak do tego dojdzie, osoby używające, narażają siebie i swoich bliskich na szereg negatywnych konsekwencji. Te najpoważniejsze – to przypadki zgonów, zatruć lub zakażeń.

Substancje psychoaktywne:

• wpływają negatywnie na centralny układ nerwowy,
• przyjmowane są w celu doznania przyjemności, zmiany świadomości, uzyskania określonego nastroju, przeżycia ekstremalnych doznań,
• wpływają na organizm człowieka powodując w różnym stopniu zmiany psychiczne (np. euforię, zmieniony odbiór rzeczywistości, iluzje, omamy, zaburzenia pamięci) oraz fizyczne (np. wzrost ciśnienia krwi, przyspieszenie tętna, pobudzenie),
• przewlekle przyjmowane mogą prowadzić do uzależnienia, które często nazywane też jest narkomanią czy toksykomanią,
• mają pochodzenie naturalne lub syntetyczne.

Czynnikami zwiększającymi ryzyko uzależnienia jest m.in.:

• brak życiowych perspektyw, duża przestępczość i bezrobocie,
• rozbite rodziny, zachwiane relacje w rodzinach pełnych, brak wsparcia i porozumienia, nieprawidłowe wzorce ze strony rodziców związane np. z nadużywaniem alkoholu generują wśród dzieci postawy ucieczkowe, a narkotyk staje się jedną z form tej ucieczki,
• niepewność i niedojrzałość emocjonalna, mała odporność na stres, słaba motywacja do działań, które nie przynoszą natychmiastowych korzyści,
• postawy rodziców są także często odpowiedzialne za poważniejsze zaburzenia osobowości mogące mieć znaczenie w społecznych kontaktach wychowanków: przesadna idealizacja bądź lekceważenie innych, zmienność nastrojów, zakłócenia tożsamości, poczucie pustki – mogą mieć źródło w niedbałym i niewłaściwym traktowaniu dziecka przez rodziców, oddaleniu się od jego potrzeb emocjonalnych. Poważne zachowania aspołeczne mogą dalej pogłębić się w wyniku nadużywania środków psychoaktywnych.

Przyjmowanie substancji psychoaktywnych powoduje:

• somatyczne szkody zdrowotne: ostre zatrucie (przedawkowanie), wychudzenie, wyniszczenie, zakrzepy w żyłach i zatory tętnicze, infekcja HIV i choroba AIDS, wirusowe zapalenie wątroby HBV, HCV, HDV, rzadziej HAV, zakażenia bakteryjne, w tym posocznice – np. gronkowiec złocisty, zapalenia płuc, oskrzeli, zatok, owrzodzenie skrzydełek nosa i okolicy pod nosem, martwica przegrody nosowej, świerzb, grzybica, choroby przenoszone droga płciową, patologie ciąży i porodu, napady drgawkowe, ropnie, ropowice skóry w miejscach po zastrzykach;
• psychiczne szkody zdrowotne: bezsenność, depresja/próby samobójcze, zaburzenia nastroju (agresja, drażliwość, przygnębienie, apatia), zaburzenia pamięci, ostre i przewlekłe psychozy, zaburzenia seksualne, zespoły organiczne, np. otępienie, zaburzenia uczuciowości;
• szkody społeczne: osłabienie więzi rodzinnych, bezdomność, bezrobocie, konflikty z prawem, inwalidztwo, utrata zdolności do samodzielnego i odpowiedzialnego funkcjonowania, obciążenie społeczeństwa pomocą socjalną.

W 2019 roku na terenie województwa lubuskiego z powodu zaburzeń związanych z używaniem substancji psychoaktywnych w poradniach leczyły się 2.344 osoby, w tym 200 osób do 18 roku życia. Po raz pierwszy w życiu leczeniem objęto 922 osoby, w tym 138 osób, które nie ukończyły 18 lat. Wśród ogółu osób leczonych mężczyźni stanowili 71%. Największą grupę leczonych (1.329 osób) stanowiły osoby w wieku 30 – 64 lat. Z ogólnej liczby leczonych – 27 osób zostało zobowiązanych do leczenia, a 25 osób leczono przymusowo.

„Dopalacze” – czyli nowe narkotyki – to produkty o zróżnicowanym składzie, które łączy jedna wspólna cecha: zawierają substancje psychoaktywne działające bardzo destrukcyjnie na układ nerwowy człowieka w podobny sposób do dotychczas znanych narkotyków. Substancje te są zarówno produkowane przez człowieka (czyli syntetyczne), jak i pozyskiwane z roślin. „Dopalacze” zawierają niezwykle groźne substancje dla zdrowia i życia osoby, która je zażyje. W grupie „dopalaczy” znajdują się substancje o różnym działaniu: pobudzającym, halucynogennym oraz o działaniu reklamowanym jako zbliżony do marihuany. Większość charakteryzuje się tym, że już w niewielkich dawkach działają zakłócająco na ośrodkowy układ nerwowy. Dlatego bardzo łatwo można je przedawkować, co prowadzi do poważnych konsekwencji dla zdrowia fizycznego i psychicznego, a nawet śmierci. Dopalacze (ang. designer drugs) mogą przyjmować postać kadzidełek, suszu, skrętów, fajek, tabletek (tzw. party pills), proszków w torebkach, znaczków do lizania czy mieszanek aromatycznych. Skład dopalaczy wielokrotnie ulegał zmianie, dlatego nie wiadomo do końca, jakie są następstwa ich stosowania. Jedno jest pewne – skutki dopalaczy są niezwykle poważne.

PAMIĘTAJ!

• Nie ma bezpiecznych dopalaczy! Ich zażywanie grozi utratą zdrowia, a często też śmiercią!
• Nie bądź obojętny! Jeśli zauważyłeś, że ktoś wziął dopalacze zadzwoń na infolinię lub pod numer alarmowy 112.

Według danych Głównego Inspektora Sanitarnego w województwie lubuskim w 2019 r. zatruć, podejrzeń zatruć przy udziale nowych narkotyków stwierdzono u 106 osób. Wskaźnik zatruć w przeliczeniu na 100 tys. mieszkańców w woj. lubuskim wyniósł 10,46 (Polska – 5,60) i był to trzeci największy wskaźnik zatruć w kraju po woj. łódzkim i woj. śląskim. W roku 2019 w woj. lubuskim w wyniku zażycia dopalaczami zmarły 2 osoby.

Krajowe Biuro ds. Przeciwdziałania Narkomanii prowadzi działalność zapobiegawczą w obszarze przeciwdziałania narkomanii. Upowszechnia na poziomie ogólnopolskim programy o potwierdzonej skuteczności – programy wczesnej interwencji, programy profilaktyczne i terapeutyczne. Wspiera ponadto działania organizacji pozarządowych kierowane do grup zagrożonych narkomanią i ich rodzin, osób używających narkotyków w sposób szkodliwy i osób uzależnionych.

Telefony Zaufania
Narkomania
800 199 990
czynny codziennie
w godz. 16-21
Uzależnienia behawioralne
801 889 880
czynny codziennie
w godz. 17-22